'Sê vir my as jy my Engels nie so goed verstaan nie. Ek kan nog meer onverstaanbaar praat! ' - skerts monsieur Philippe Starck met die aanbieding van sy parfuumdebuut. Voor my is 'n gewone mens in jeans en 'n grys sweater met 'n kap, maar hierdie glimlaggende heer se portefeulje bevat alles: van 'n stoel, 'n rekenaarmuis en 'n versapper tot 'n Olimpiese fakkel, 'n seiljag en hele hotelle. En vandag word sy versameling persoonlike prestasies met sy eie geur aangevul. Meer presies, drie.
'Jy moet nie dink dat ek ver van die wêreld van skoonheidsmiddels is nie; my kinderjare is in 'n parfuumwinkel deurgebring,' sê hy. Dit blyk dat sy ma met die hulp van haar gesin na die egskeiding haar eie winkel geopen het. Soos Stark verduidelik het, was die gee van klein sake aan geskeide dogters in die vorige eeu 'n tradisie in die burgerlike omgewing. "Dit was klein, taamlik sleg en op 'n baie ongelukkige plek geleë," voeg Philippe by. Die ontwerper se ma het nie van die winkel gehou nie. Sy, 'n pragtige vrou, het baie ander aktiwiteite gehad wat interessanter was as die handel in seep en room. Daarom was die agtjarige Stark aan die hoof van die familiebesigheid, wat baie beter was as sy wat allerlei bottels ken. "Klante was meer bereid om advies by my te vra," onthou die ontwerper. - En toe daar glad nie kliënte was nie (wat gereeld gebeur het), het ek na 'n ver kamer gegaan,op die rak geklim en sy eie heelal begin bou. Dit was hier, tussen die reuke van goeie parfuums en slegte sjampoe, dat ek vir die eerste keer gelukkig was. En dit lyk asof ek toe besef dat ek wil uitvind, skep”.
Philip Starck © starck.com
Die indrukke van die kinderjare was so sterk dat Philip op 20-jarige ouderdom besluit het om in parfuum te gaan - hy het alles gekoop wat hy nodig gehad het, maar mettertyd besef dat dit nie moontlik sou wees om iets te doen sonder die nodige voorbereiding nie ('Ek het altyd geweet dat waarde van kwaliteit!”). Hy het hierdie saak vir vier dekades uitgestel. Die mense wat hom genooi het om die oue op te neem, kon vertrou word: vir die eerste keer hoor hy nie 'n woord wat verwerping veroorsaak nie, niks oor tendense, bemarking, verkope nie. Hy is nie eers gevra om die geur op sy eie te maak nie, maar hy is aangebied om 'n soort muse vir drie vooraanstaande parfumeurs te word.
'Drie van die vaardigste vertalers is vir my gekies, wat al my gedagtes in die taal van parfuum kon oordra sonder 'n enkele drukfout. Boonop was dit nie 'n interlinêre vertaling nie, maar 'n ware literêre vertaling. Poësie waarin hulle al hul talent en lewenservaring belê het,”sê Philip. Intussen is nuwe woordvorming en woordspeling nie vir hom vreemd nie. Die vroulike geur, Peau de Soie, vertaal letterlik uit Frans in twee verskillende modusse tegelyk: 'syvel' en 'my vel'. Mans Peau de Pierre - "Pierre's skin" of "stone skin". En die unisex-komposisie Peau d'Ailleurs is 'leer êrens anders'. 'Hoekom leer? As seun het ek besef dat 'n geur nie op sigself bestaan nie - die werklike klank verskyn slegs as dit in aanraking kom met lewende vlees, 'verduidelik Stark met plesier, wat duidelik trots is op die woordspeling en ook tevrede is met die aromas self.- Ek vind altyd fout met myself. As ek nog 'n nuwe produk bekendstel, wil ek huil van skaamte. Hierdie geure is die enigste uitsondering. ' Daar is 'n redelike hoeveelheid kookkuns in die ontwerpster se stem.
© starck.com
'Om die geur' vir haar 'te verstaan, moet u my verhouding met die skone geslag verstaan. Ek het sonder 'n vader grootgeword, so my moeder het my eers versorg, en toe was ander vroue lief vir my … - hy glimlag skelm en kyk na sy vrou. - Ek is 'n produk wat deur vroue gemaak word. My wêreld is die wêreld van vroue. Ek bewonder hulle, ek aanbid hulle. Maar die bedompige dames op die plakkate het niks met die werklikheid te doen nie. By nadere ondersoek is daar 'n soort manlike duisternis in elke brose meisie. Ek waardeer hierdie raaisel veral daarin. ' Philip het Dominic Ropion toevertrou om hierdie gedagtes oor te vertel. En die beroemde "neus" het vir hom 'n vol weersprekings en terselfdertyd 'n harmonieuse geur opgemaak: vroulik in die topnote en vol manlikheid van binne. Dit is bykans onmoontlik om uitmekaar te haal met behulp van die komponente wat moontlik was: die ontwerper het die taak gegee om die punte in die water weg te steek,sodat die parfuum nie soos 'n koerant gelees kon word en belangstelling daarin verloor het nie. Dit is 'n boek wat elke dag oopgemaak moet word.
As daar geraas in die heelal is, waarom kan daar geen reuk wees nie?
Daphne Bouger het 'n selfs interessanter taak gekry: 'n geur vir mans van wie Stark eerlik nie hou nie, aangesien dit vervelig, brutaal en oninteressant is. 'Ek het nooit 'n bal in die tuin met die ouens geskop nie. Maar toe besluit ek om sokker toe te gaan. 64 duisend mense in een stadion: ek het die sterkte en die krag van die skare gevoel terwyl ek die bal dophou wat oor die veld beweeg. En toe dink ek - arme mense! Ek het skaam gevoel, vir hulle, vir myself. Vir ons. Dit lyk vir my dat al die beste in my my 'vroulike' deel is, 'betrou hy. - As my vrou my aanstoot wil gee, sê sy: nou ja, jy is immers 'n man. Ek antwoord altyd - moenie daarmee grap nie. Moenie grap nie, anders sien jy. ' Die interessantste ding in 'n man, na sy mening, is die "vroulike", sensitiewe, half, dit is in haar dat die krag lê. Net so laat parfuum aanvanklik nie twyfel oor geslag ontstaan nie. En na 'n rukkie klink dit op die vel met meer en meer sagte ooreenkomste.
Maar die moeilikste legkaart waarmee Stark vorendag gekom het, was Annick Menardo: die ontwerper het met haar gesels oor iets wat nog nie bestaan nie. Saam het hulle vasgestel hoe leegheid ruik as jy die ruimte in vlieg en die vuurpyldeur oopmaak. As daar geraas in die heelal is, waarom kan daar nie 'n reuk wees nie? Annick het 'n geur sonder vloer geskep, want Philip sien die toekoms hierin. 'Een Franse filosoof en bioloog het gelyktydig gesê dat die hardste rewolusies ongemerk bly. En so verander die moraliteit intussen en daarmee saam seksuele identifikasie. 'N Fase van ongeslagtelikheid wag op ons wanneer mense hul geslag vergeet,' profeteer hy.
© starck.com
Die beroemdste industriële ontwerper praat so hartstogtelik oor geure en is baie huiwerig om vrae oor die bottel te beantwoord. Dit blyk dat hy so deur die parfuums self meegesleur is dat die skepping van reservoirs vir sulke kosbare vloeistowwe hom glad nie interesseer het nie. "Ek het aangebied om flesse by iemand anders te koop en net die etiket te plak, maar my idee word nie ondersteun nie," kla Stark met 'n grynslag. - Die verpakking het my nagmerrie geword: 'n persoon wat binne vyf minute enige ontwerp kan ontwikkel, het skielik fokus verloor. Uiteindelik trek ek myself bymekaar en skep die bottels wat u voor u sien: ongewoon en terselfdertyd eenvoudig genoeg om nie die klem van die binnekant af te skuif nie. '
