Die antwoord blyk voor die hand liggend te wees: nadat u drie dae by Pitti Fragranze deurgebring het, kan u verstaan hoe die geurige wêreld in die volgende twaalf maande sal leef. 2017 word dus onder die teken van wierook gehou - daar was regtig baie wierookkomposisies in Florence. Ons lyk weer tot nul toe die parfumeur Bertrand Duchafour die wierook as 'n persoonlike parfuumskermpalet die beste wierookgeur dekade lank vir homself aangespoor het: Avignon en Kyoto vir Comme des Garçons, Timbuktu en Dzongkha vir L'gmentan Parfumeur, Jubilation for the XXV Amouage … Filippo Sorcinelli van UNUMhet byvoorbeeld soveel as drie komposisies oor dieselfde onderwerp na die uitstalling gebring, alhoewel iets van die soort van hom verwag is: Sorcinelli is nie net 'n orrelis en oorerflike eienaar van 'n atelier waarin kassies vir die pous vasgewerk word nie, maar ook die skrywer van LAVS - die mees koue en verkoelende wierook van die afgelope jare.
© pittimmagine.com
Oor die algemeen is dit altyd interessant om die verandering van tendense waar te neem - parfuumneigings, soos modieuse, is altyd deel van iets groter en lyk nie van vooraf nie. Akwatiese samestellings wat twintig jaar gelede gewild was - suiwer en deursigtige parfuum met note van water en osoon - het 'n ontgifting geword na die 'giftige' 1980's, wat die MIV-epidemie en die eerste ernstige golf van barste veroorsaak het. Die stortvloed ouds wat winkelrakke vee, is die reaksie van die mark op 'n nuwe ekonomiese mag, die Midde-Oosterse oliehoofstad. Nou stel almal belang in wierook: die koue asem van die kerk, in wese die aromatiese profiel van die Christendom. Ek het die verteenwoordiger van die Heeley- handelsmerk gevra wat na Pitti gebring heteen van die beste wierook van hierdie jaar, Eau Sacre, wat hy hieroor dink, en het 'n redelik onverwagte opmerking gekry: 'Die gewildheid van wierook as 'n noot is die reaksie van die Westerse parfuumwereld op godsdienstige teenstrydighede met die wêreld van die Ooste. Wierook is die reuk van ons kinderjare toe ons Sondae kerk toe geneem is. Die reuk van ons kulturele identiteit. '
1 van 8 © pittimmagine.com © pittimmagine.com © pittimmagine.com © pittimmagine.com © pittimmagine.com © pittimmagine.com © pittimmagine.com © pittimmagine.com
Van minder politieke nuus: die parfuumroos het amper "vervaag", maar dit gee baie lelies en tuberose. Met laasgenoemde is alles duidelik - dit is een van die hardste en mees onvergeetlike aantekeninge. U moet na 'n beskeie violette parfuum luister, u moet daarna kyk en dit in u hande draai totdat dit ontdooi. Maar in vandag se digbevolkte parfuumrak, soos Christophe Servacel, stigter van Atelier Cologne, eens gesê het, het 'n nuwe geur net een kans om iemand vinnig en stewig te haak.
© pittimmagine.com
Dit werk alles. En nou menslik. Pitti Fragranze is 'n uitstekende manier om Florence te verken op 'n manier wat 'n toeris selde doen: nie met jou oë nie, maar met jou neus. Die uitstalling vind plaas by die ou treinstasie Stazione Leopolda - daar is uitstallers se staanplekke en 'n lesingsaal. Maar Pitti -gebeure word regoor die stad gehou: hulle lei ekskursies in die botaniese tuin van Giardino dei Semplici, hulle hou dekadente partytjies in die ou palazzo, hulle gee orrelkonserte in die Basiliek van San Minato (op die instrument van Filippo Sorcinelli, wie se wierook jy as bestelling gedra het, die hele somer). By Pittijou neus word lewendig en gaan vinnig in die sportmodus. Aromas alleen is nie genoeg vir hom nie - die hele Florence word vir hom 'n reuse, geurige kaas met smal gangetjies, strate wat verken moet word. As u vyftien kilometer langs die uitstallingspaviljoen vind, hardloop u vrolik na die beroemde "snuffel" -kroeg Procacci. Dit is 'n vertikale potloodsakkie met 'n donker houtstaander, waar u begroet word deur 'n spesiale atmosfeer aan die voorkant - wolkies edelwyndampe en die opkomende strome van sampioengees bo die vertoonkas met truffeltoebroodjies.
Procacci-kroeg © facebook.com/Procacci1885
Diegene wat nie drink nie, word sterk tamatiesap met peper gegooi: jy het al vergeet dat 'n tamatie so kan ruik, of miskien is dit net jou neus wat uiteindelik onthou hoe om behoorlik te snuif. Na Procacci gaan u na die hotel langs die Arno-promenade. Dit is aand, veral nog hitte, en Arno ruik soos enige stadsrivier in die hitte, maar u hou selfs daarvan. Die reuk is darem nie erger as 'n stapel perdemis met 'n blom wat Maison Incens op die uitstalling as die laaste woord in dierkunde aanbied nie. Lekker reuk, Florentyn.>
