'N Paar jaar gelede het ek en my man, verlei deur goedkoop kaartjies, die mees onvanpaste tyd gekies om na Hongkong te reis - Augustus, die tifoonseisoen. By aankoms was daar mis op die lughawe in Hongkong: skarlaken slange in Dragonair- vliegtuiehet daarin geswem soos gode wat afgedwaal het. Die wind het die baai wreed geklem, grys en dof in die afwesigheid van die beroemde skepe met rooi seile. Die tas het dadelik klam geword en die paspoort het soos 'n piesangblaar golwend geword van die vogtigheid - maar die lewe in Hongkong het voortgegaan. In die algemeen, in die geval van tifone, het Hongkongers duidelike regulasies. Op die derde vlak van tifoongevaar, wanneer die top van die golf rooi word van oproerige sand, vlieg vlieërbranderryers na die strand, en huisvroue verwyder blombakke gereeld uit die balkonne. Op die agtste loop die see oor van sy oewers en oorstroom die wal: optogte van rubberpantoffels, wat deur die golf van die drumpel afgespoel word, strek langs die water, en wolke van witagtige sproei jaag oor die water, soos bose geeste. En eers op die tiende vlak vind die einde van die wêreld amptelik plaas - die Hong Kong-beurs sluit. Enigiets onder die "tien"daar is geen rede om tuis agter sandsakke weg te kruip nie: terwyl 'n storm buite woed, beweeg die Hongkongse mense rustig in die stad rond, verweef met 'n netwerk van glasgalerye en ondergrondse gange.
Hier gaan ons, koop te midde van 'n orkaan. Onderweg in die voorportaal van die Hongkong-metrostasie het 'n skare ons aandag getrek. Hulle het gedink: die tou vir kaartjies blyk aan 'n tafel in 'n beskeie eetplek te wees, geskei van die stroom passasiers deur 'n lae skoot. Orava by die ingang, 'n vieslike afzuigkap, 'n spyskaart sonder vertaling - volgens die gidsboeke begin die beste gastronomiese reise in Asië, en Tim Ho Wan, waar ons 'n halfuur later gelek het, is 'n goeie voorbeeld - die geesteskind van die sjef Mac Qui-pui, wat verantwoordelik was vir dim sum - vroue in die Lung King Heen-restaurant in die Hong Kong Four Seasons … In 2009 het Qui-Pui van Seasons sy werk beëindig en sy eie eetkamer geopen, wat spoedig met 'n Michelin-ster bekroon is - 'n ongekende geval in daardie tyd, gegewe die gemiddelde rekening vir die ete (ongeveer 500 roebels). Die eerste punt is gesluit, maar slaag daarin om 'n nageslag te gee: ons het net by die tak gekom. Na dim somme en gestoomde broodjies - dit wil sê, gou het niemand by Tim Ho Wan gebly nie - het hulle 'n nagereg saamgebring waarin ons niks van die lekkers wat ons ken herken het nie. Deursigtige jellie, daar is 'n paar klein stervormige blommetjies, gevries in jellie, soos ou miere in 'n stuk barnsteen. Die smaak is subtiel, maar die reuk is dig, heuning, taai, soos 'n stuk vars heuningkoek. Ons het kop-kop daarin geduik.
Die goue sterre van jellie, soos ons later in die hotel verduidelik is, was die blomme van osmanthus, 'n boomagtige struik wat algemeen voorkom in tropiese streke van Asië. In China word dit beskou as een van die tien heilige blomme: die maanhaas slaan die hele jaar deur die eliksir van onsterflikheid in 'n mortier en sit onder 'n osmanthusboom. Die absolute wat uit sy blomme verkry word, ruik na 'n parfuum wat klaar is - appelkoos en perske, seepskyfies, bruingebrande leer, heuning en viooltjies. "Osmanthus, tesame met tuberose en hiasint, het 'n geur wat God moes uitgevind het gedurende die periode van sy passie vir organiese chemie" - dit is hoe parfuumkritikus Luca Turin hierdie komplekse geur beskryf. As ons 'n parfuum met 'n juwelier vergelyk, lyk dit asof hy net met hierdie geel diamant hoef te doen, om dit 'n eenvoudige en edele snit te gee, en u sal 'n meesterstuk kry. Maar daar is probleme: eerstens,osmanthus is baie duur - as ons oor die absolute praat, is die prys vergelykbaar met orris. Tweedens is dit moeilik om mee saam te werk. "Daar is te veel fasette in die geur van osmanthus: leer, tabak, hooi, speserye, gedroogde vrugte, viooltjies," sê parfuum Jean-Christophe Herault. "Dit is makliker om al hierdie stemme in agtergrondsang te verander as in pragtige, skoon solo's." Ek is nog steeds op soek na my perfekte osmanthus - 'n luukse en korrosiewe 'sout' wat die tien uur lange ballade parfuum sal bekroon. Maar tot dusver is die beste weergawe die ontkoppelde osmanthus, bekend in die middel van 'n Hong Kong-eetplek - in die hart van 'n tropiese tifoon.as 'n pragtige, skoon solo. ' Ek is nog steeds op soek na my perfekte osmanthus - 'n luukse en bytende 'sout' wat die tien uur lange parfuum-ballade sou bekroon. Maar tot dusver is die beste weergawe die ontkoppelde osmanthus, bekend in die middel van 'n Hong Kong-eetplek - in die hart van 'n tropiese tifoon.as 'n pragtige, skoon solo. ' Ek is nog steeds op soek na my perfekte osmanthus - 'n luukse en korrosiewe 'sout' wat die tien uur lange ballade parfuum sal bekroon. Maar tot dusver is die beste weergawe die ontkoppelde osmanthus, bekend in die middel van 'n Hong Kong-eetplek - in die hart van 'n tropiese tifoon.
5 van die beste Osmanthus-geure
1 | Oudh Osmanthus, Mona di Orio
Dik, taai en warm soos vloeibare goud - en net so duur. 'N Geur van beleggingswaarde.
2 | Datura Noir, Serge Lutens
Osmanthus in die kombuis van 'n sjef met 'n Michelin-ster - op dieselfde bord met klapper-meringue en amandelroom.
3 | Osmanthus Interdite, Parfum d'Empire
Ballet in twee bedrywe: tee, kruie en sitrus in die eerste, geel blomme, stuifmeel en oorryp vrugte in die tweede.
4 | Osmanthe Yunnan, Hermès
Reuk van Chinese osmanthustee: gerookte teeblare, brandersrook, gedroogde blomme.
5 | Osmanthus, The Different Company
Die verwysing osmanthus deur Jean-Claude Ellen is 'n fyn en deursigtige appelkoosgeur met 'n druppel mandarynsap.
© Persdiens The Different Company; Hermès; Serge Lutens; Mona di Orio; Parfum d'Empire>
