'Liefde vir 'n lae-vet afkomstig van die Verenigde State van Amerika - daar is sulke produkte gewild: toe die probleem van vetsug veral skerp geword het, het plaaslike voedingsdeskundiges aan niks beter gedink as om oral aan te beveel om dit te verwyder nie, aangesien dit vir hulle gelyk het aan oortollige vette uit voedsel,”sê Yulia. Vooruitgang staan nie stil nie, maar die liefde vir jogurt met '0%' op die etiket word net sterker - die meeste diëte en voedingsprogramme is gebou op die wete dat vetterige kos wel tot vetsug lei. Dit is eintlik nie die geval nie, en dit is waarom.
"Vette is 'n baie belangrike deel van die menslike dieet: dit is wanneer hulle in die liggaam opgeneem word, en die versadigingsgevoel kom en dit gee aan die brein te kenne dat dit tyd is om die maaltyd af te handel," verduidelik die voedingsdeskundige. - Eenvoudig gestel, dit is 'n natuurlike manier om ooreet te beheer: ons kan nie te veel vetterige kosse eet nie, ons het 'n natuurlike rem. Maar sodra ons vet uit die produk verwyder, word dit minder bevredigend. '
As u dus gewoond is aan die vervanging van gewone maaskaas deur lae-vet, sal u waarskynlik gedurende die dag te veel eet - net vanweë die natuurlike gevoel van honger. Maar sodra vetterige kos teruggekeer word na die dieet, sal die hormoon wat die gevoel van versadiging reguleer, weer begin werk. As gevolg hiervan sal u minder eet en dus doeltreffender gewig verloor.
Nog 'n nadeel van lae-vet voedsel is dat hulle, saam met vette, hul smaak verloor. "Maar dit is net die helfte van die probleme - vervaardigers probeer die gebrek aan smaak met suiker verdoesel," kla Kolesova. - Bestudeer die samestelling op die verpakking van naderby: dit word selfs in jogurt en wrongel geplaas sonder bymiddels. Die smaak van hierdie soetheid kan jy nie sien nie - suurreguleerders, wat waarskynlik ook op die etiket (en absoluut beslis in die samestelling) is, doen hul werk. ' Verder is dit die moeite werd om nie net verfynde suiker te soek nie, maar ook 'n indrukwekkende hoeveelheid bymiddels met meer verfynde name. Maar dit is eenvoudig om hulle te identifiseer: hul name eindig gewoonlik op 'oza': byvoorbeeld fruktose, glukose, laktose - dit is alles suiker.
Maar die domste ding is om te soek na voordele in suiwelprodukte met geure: as u wrongel saam met aarbeie neem, kan u slegs in seldsame gevalle 'n regte bessie of ten minste konfyt daar kry - waarskynlik in 'n mooi bottel sal u 'n skemerkelkie vind geure, versoeters en kleurstof: dit is hoe vervaardigers hul besteding verminder.
Die beste opsie is om bessies en maaskaas apart te koop en alles self te meng. Daarbenewens moet laasgenoemde nie minder nie as 5% vet gekies word, maar dit is beter om al 18% te neem. "Dit is die lekkerste maaskaas ter wêreld, en jy sal nie veel daarvan eet nie," hou Yulia vol. Wat melk betref, is dit beter om voorkeur te gee aan verpakkings met 'drywende vet' - dit is hierdie bewoording op die verpakking wat spreek van die natuurlikheid van die produk en die eerlikheid van die vervaardiger ('n koei kan immers nie altyd die dieselfde melk). In natuurlike melk wissel hierdie vlak tussen 3 en 6%. Terloops, as die rakleeftyd nie 'n week oorskry nie, is dit ook 'n goeie teken.
Wat gefermenteerde gebakte melk en kefir betref, is dit ook beter om dit met 'n drywende vetinhoud te soek, maar 3,2% is 'n goeie aanwyser. “Suiker word minder gereeld by ons tradisionele gefermenteerde melkprodukte as in dieselfde jogurt gevoeg. Maar daar is nog 'n slaggat hier - plantvette wat glad nie nodig is nie, waarsku 'n voedingkundige. - Gelukkig verbied die Russiese wetgewing die skryf van die woord "Kefir" op sulke produkte - hierdie trotse titel is slegs van toepassing op 'n natuurlike produk wat deur 'n spesiale swamkultuur geskep word. Maar as die kruik 'kefir' of 'kefir' sê, is die produksietegnologie oortree. ' Hierdie produkte kan dus die beste op die supermarkrak gelaat word
